Część układu nerwowego, która kontroluje funkcje wewnętrzne organizmu, takie jak pracę serca, oddychanie, trawienie, krążenie krwi, regulację temperatury ciała i inne procesy homeostatyczne. Jest to system, który działa automatycznie, bez świadomej kontroli. Jest niezbędny do utrzymania stabilności środowiska wewnętrznego organizmu. Dzieli się on na układ współczulny i układ przywspółczulny. Układ współczulny jest odpowiedzialny za przygotowanie organizmu do działania w sytuacjach stresowych lub zagrożenia (tzw. „walcz lub uciekaj”). Jego aktywacja prowadzi do przyspieszenia pracy serca, zwiększenia ciśnienia krwi, rozszerzenia źrenic, wzmożonego wydzielania adrenaliny i noradrenaliny oraz mobilizacji energii. Natomiast układ przywspółczulny działa wtedy, gdy organizm jest w stanie spoczynku. Pomaga obniżyć częstość akcji serca, rozszerzyć naczynia krwionośne skóry i jelit oraz zwiększyć działanie układu trawiennego. Jest odpowiedzialny za relaksację i regenerację organizmu. Obie gałęzie autonomicznego układu nerwowego działają równocześnie, utrzymując równowagę i kontrolując różne aspekty funkcji wewnętrznych. W odpowiedzi na różne bodźce oraz sytuacje organizm może regulować działanie tych gałęzi w celu dostosowania do zmieniających się warunków.