Zdolność serca do generowania impulsów elektrycznych i rytmicznej aktywności bez zewnętrznego bodźca lub kontroli ze strony układu nerwowego. Serce ma własny system przewodzenia elektrycznego, który umożliwia mu utrzymanie rytmu i skoordynowanej pracy mięśniowej. Głównym źródłem impulsów elektrycznych w sercu jest węzeł zatokowo-przedsionkowy (SA), który znajduje się w górnej części prawego przedsionka. SA jest naturalnym „rozrusznikiem” serca, który generuje impulsy elektryczne z określoną częstotliwością. W skład układu bodźcotwórczego wchodzą również węzeł przedsionkowo-komorowy, pęczek Hisa oraz włókna Purkiniego. W przypadku zaburzeń rytmu serca lub uszkodzenia węzła zatokowo-przedsionkowego, może być konieczne zastosowanie rozrusznika serca, który dostarcza impulsy elektryczne w celu utrzymania rytmu serca na odpowiednim poziomie. Automatyzm serca może być kontrolowany przez układ nerwowy autonomiczny, który wpływa na częstotliwość rytmu serca w zależności od potrzeb organizmu. Jednak nawet w przypadku utraty kontroli przez układ nerwowy, serce wciąż posiada zdolność do automatycznego generowania impulsów i utrzymania podstawowej aktywności rytmicznej.