Struktura będąca wytworem epidermy. Składa się ona z dwóch komórek
szparkowych, których ściany komórkowe wykazują nierównomierny stopień pogrubienia. W
otoczeniu tych komórek istnieją także komórki przyszparkowe, a całość tworzy szparkę –
przestwór międzykomórkowy. Do funkcji aparatu szparkowego należą regulacja transpiracji i
wymiana gazowa. Otwarcie i zamknięcie aparatu szparkowego jest ściśle uzależnione od turgoru
komórek szparkowych oraz przyszparkowych. W sytuacji, gdy turgor jest duży, szparka jest
otwarta, natomiast przy niskim turgorze jest zamknięta. Umożliwia to roślinie kontrolowanie ilości
wody, którą traci poprzez transpirację. Działa to także jako mechanizm obronny przed skutkami
suszy, natomiast gdy dostęp do wody jest obfity, szparki otwierają się, co umożliwia intensywne
parowanie. Aparat szparkowy umożliwia wymianę gazów między rośliną a otoczeniem. W wyniku
procesu fotosyntezy rośliny pobierają dwutlenek węgla (CO2) i jednocześnie uwalniają tlen (O2) do
otoczenia. Struktura ta możliwia roślinom także proces oddychania, pobierając tlen i uwalniając
dwutlenek węgla.